Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/9148 Esas 2022/3993 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı belirtilmiş ise de, hırsızlık suçunun geceleyin işlenmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrası gereğince mağdur veya suçtan zarar görenin ancak gerçek veya özel hukuk tüzel kişisi olması halinde uzlaşma yoluna gidilebileceğinin düzenlenmesi karşısında, somut olayda çalınan demirlerin mülkiyetinin kamu kurumu niteliğinde bulunan TRT Genel Müdürlüğü’ne ait olması sebebiyle eylemin uzlaşma kapsamında olmadığı kabul edilerek, yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi nedeniyle cezasından artırım yapılırken TCK’nın 143. maddesinin hüküm fıkrasında gösterilmemesi,
2-Suç tarihinin 6545 sayılı Kanun’un yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önceki bir tarih olan 05.02.2013 tarihi olduğu ve suç tarihi itibariyle sanığın daha lehine olan 6545 sayılı Kanun’un 63. maddesi ile değişiklik yapılmadan önceki haline göre 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesindeki artırım oranı en fazla 1/3 olduğu halde, bu oranın da üstünde bir oran olan 1/2 oranında artırım yapılarak fazla ceza tayini,
3-28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 72. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi uyarınca denetim süresi içerisinde kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle yeniden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği düzenlenmiş ise de, suç tarihi itibariyle önceki yasa hükmünün sanığın lehine olduğu ve suç tarihindeki adli sicil kaydındaki açıklanması geri bırakılan hükmün 5271 sayılı CMK'nın 231/6-a maddesine esas olabilecek kesin hüküm niteliğinde olmadığı, katılan Kurumun zararının giderildiği, sanığın hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesini kabul ettiği, mahkemece sanığın tekrar suç işlemeyeceği yönünde kanaate ulaşılarak tayin edilen hapis cezasının ertelendiği, erteleme müessesesinden daha lehe olduğundan kuşku bulunmayan hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşullarının da anılan nedenlerle oluştuğu gözetilmeden, yasal ve yerinde olmayan gerekçe ile CMK'nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye değişik gerekçeyle aykırı olarak BOZULMASINA, 22.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.