MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira sözleşmesinin feshi davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira sözleşmesinin feshi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı kiraya veren dava dilekçesinde; Benzin istasyonu olarak çalıştırılması için davalıya kiraya verilen kiralananın ruhsatının devrine ilişkin işlemleri elinde olmayan nedenlerle tamamlayamadığını, ne zaman tamamlanacağının da belirsiz olduğunu, kira sözleşmesi gereğince kira ödemesinin ise kiralananda benzin istasyonun faaliyete geçmesinden itibaren başlayacağını, işlemleri tamamlayamaması nedeniyle müvekkilinin zarar ettiğini, söz konusu işlemlerin sözleşmenin imzalanmasından sonra ortaya çıktığını ve mücbir sebep olduğunu, ayrıca kira sözleşmesinin 8. maddesinde kiraya verenin “uyarıya gerek kalmaksızın ve tamamen kendi isteğine bağlı olarak, kiracının kiralanan yer üzerindeki kullanım hakkını tek taraflı olarak sona erdirebileceği” şeklinde fesih yetkisinin de bulunduğunu belirterek sözleşmenin feshine karar verilmesini istemiştir. Davalının davadan önce kendilerine fesih ihtarı gönderilmediğini belirtmesi üzerine, yargılama sırasında davacı 03.05.2012 tarihli fesih ihtarını göndererek, sözleşmenin 8. maddesi gereğince sözleşmeyi feshettiğini karşı tarafa iletmiştir.
Mahkemece sözleşmenin feshi tek taraflı bozucu işlem olduğundan ve karşı tarafa ulaşmakla sonuç doğuracağından bahisle davacının dava açmakta hukuki yararı bulunmadığından davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında imzalanan 02.06.2011 başlangıç tarihli yazılı kira sözleşmesi konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Davacının kiralananı kullanıma elverişli teslim ettiği iddiası da bulunmamakta, aksine kiralananın ruhsatının davalıya devri için gereken ve sözleşmenin imzalanması sırasında öngöremediği idari işlemlerin karşılarına çıkmış olması ve bu işlemleri dava tarihine kadar devam ediyor olması, ne zaman tamamlayabileceğinin de belli olmaması nedeniyle, sözleşmenin 8. maddesi ve/veyahut öngöremedikleri sonradan ortaya çıkan idari işlemlerin mücbir sebep oluşturduğundan bahisle sözleşmenin feshini talep etmektedir.
Her dava açıldığı tarihteki şartlara göre değerlendirilir. Dava açıldığı tarihte kira sözleşmesinin feshine ilişkin karşı tarafa yapılan fesih bildirimi bulunmamaktadır. Dava açıldıktan sonra fesih ihtarının gönderildiği kabul edilse dahi, kira sözleşmesinde kiraya verenin feshini düzenleyen 8. maddesinde “ Eğer kiracı yasal bir neden bulunmaksızın,
./..

sözleşme gereğince ödemesi gerektiği tutarları ödemesse, işletme faaliyetini yürütemez duruma gelirse, iflas eder, acze düşer, iflas nedeniyle faaliyeti durdurulursa, hakkında depo kararı verilirse, Kiracı olarak sözleşmenin kendisine verdiği yükümlülüğü yerine getirmezse ve yazılı ihtara rağmen durumu düzeltmezse, kiraya veren ayrıca uyarıya gerek olmaksızın tamamen kendi isteğine bağlı olarak kiracının kiralanandaki kullanım hakkını sona erdirebilir ve cezai şartları ödemeyi kabul, beyan ve taahhüt eder.” düzenlemesi ile kiraya verenin sözleşmenin devamı sırasında kiracıdan kaynaklanan nedenlerle sözleşmeyi tek taraflı olarak fesih hakkı verilmiş olup, davacı kiraya verenin kendisinin edimini yerine getirememesi halinde sözleşmeyi tek taraflı feshetmesine imkan vermemektir. Davacının ilgili maddenin “uyarıya gerek kalmaksızın ve tamamen kendi isteğine bağlı olarak, kiracının kiralanan yer üzerindeki kullanım hakkını tek taraflı olarak sona erdirebileceği” şeklindeki kısmınına dayanarak feshi hakkının olduğu yönünden iddiası ise ilgili maddenin anlam bütünlüğünü bozan bir yorum olduğundan yerinde olmadığı gibi, sözleşmede dilediği zaman sebepsiz olarak tek taraflı kiraya verene sözleşmeyi feshetme hakkı tanındığı kabul edilse dahi Türk Borçlar Kanun"unun hükümlerine aykırı olacak şekilde bir düzenleme ile davacıya sözleşmeyi feshetme hakkı vermeyeceğinden, kiraya verenin ilgili madde gereğince sözleşmeyi tek taraflı feshetme hakkı bulunmamaktadır. Öte yandan davacı başlangıçta öngöremediği ve işletme ruhsatının devri için gerekli idari işlemleri mücbir sebep olarak belirtmişse de söz konusu işlemlerin öngörülememiş olması mücbir sebep olarak değerlendirilmesi sonucunu doğurmaz. Bu nedenle davacının dava tarihi itibariyle tek taraflı sözleşmeyi feshetme hakkı bulunmadığından, davanın esastan reddine karar verilmesi gerekirken, Mahkemece davacının dava açmakta hukuki yararı olmadığından bahisle davanın reddine karar verilmesi doğru değilse de; sonuç olarak ret kararı doğru olduğundan ve bu nedenle de yeniden yargılama yapılmasında fayda da görülmediğinden hükmün gerekçesinin yukarıdaki şekilde değiştirilerek, düzeltilmiş şekliyle kararın onamasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3/2.madde hükmü gözetilerek HUMK.nun 438.maddesi uyarınca gerekçesinin yukarıda belirtilen şekilde değiştirilerek, düzeltilmesine ve bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA ve aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenden alınmasına 15/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.