Taraflar arasında görülen davada bozmaya uyularak verilen 20/01/2015 tarih ve 2013/113-2015/16 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi karşı davacı Mahmut Yavuz vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket adına tescilli bulunan olarak adlandırılan tasarımı ürettiğini, bu tasarımın sağlık sektöründe beğeni görmesi üzerine davalının, tescilli tasarıma tecavüz oluşturacak şekilde emtia üreterek satışa sunduğunu, ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.000 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle, 10.000 TL manevi tazminatın ise yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, hükmün ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiş, 16.12.2009 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini 39.253,20 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanınkarşı açıldığını ancak böyle bir tüzel kişiliğin bulunmadığını, davacı adına tescilli tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliklerine sahip bulunmadığını, müvekkili tarafından üretilen ürün ile davacıya ait tasarım arasında farklılıklar olduğunu savunarak, davanın reddini istemiş, karşı davada ise yenilik ve ayırt edicilik unsurlarına sahip olmayan davacı tasarımının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Karşı davacı vekili, dava konusu tasarımın yeni olmadığını, benzer tasarımdaki çamaşır arabalarının ve dünyada uzun yıllardır kullanıldığını ileri sürerek,tasarımın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, asıl davanın kısmen kabulü ile, davalının davacı tasarımına tecavüz oluşturan ürünleri üretiminin durdurulmasına, tecavüz nedeniyle belirlenen 27.322,80 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren reeskont faiziyle, takdiren 4.000 TL manevi tazminatın yasal faiziyle davalıdan tahsiline, hükmün ilanına, karşı dava yönünden ise, daha önce verilen hüküm kesinleştiğinden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, karşı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, karşı davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, karşı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.604,66 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı - karşı davacı alınmasına, 23/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.