Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/4375 Esas 2016/1299 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/4375
Karar No: 2016/1299
Karar Tarihi: 16.02.2016

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/4375 Esas 2016/1299 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın beş yaşındaki bir çocuğu annesinin izni ile gezdirmek üzere götürdüğü ancak çocuğun beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde basit cinsel istismar suçundan mahkum olduğu belirtiliyor. Ancak mahkeme, sanığın mağdur üzerinde koruma ve gözetim yükümlülüğünü yerine getirmediği için daha ağır bir suçtan cezalandırılması gerektiğini savunarak kararı düzeltti. Ayrıca, 6545 sayılı Kanun'un kabulünden sonra yeniden düzenlenen kanun maddeleri nedeniyle, 5237 sayılı TCK'nın 7/2 maddesi uyarınca suçun işlendiği tarihte yürürlükte olan kanun hükmünün uygulanması gerektiği belirtilerek, lehe olan hükümün tespit edilmesi gerektiği vurgulanıyor. Mahkeme ayrıca, mağdura vekil atanmadığı ve vekaletnameye dayalı bir ilişkinin olmadığı için sanık aleyhine maktu vekalet ücreti ödenmesi kararına varıyor. Kanun maddeleri açısından, kararda 103/3 ve 53. maddeleri belirtiliyor.

14. Ceza Dairesi 2014/4375 E. , 2016/1299 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet
DÜŞÜNCE : Düzeltilerek onama

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluş ve tüm dosya içeriğine göre, sanığın suç tarihi itibariyle beş yaşında olan mağdur ..."i annesinin izni ile gezdirmek üzere götürdüğünün anlaşılması karşısında, sanığın mağdur üzerinde koruma ve gözetim yükümlülüğünün bulunduğu nazara alınarak hakkında TCK"nın 103/3. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Mağdura yaşı küçüklüğü nedeniyle baro tarafından vekil tayin edildiği ve mağdur ile baro tarafından tayin edilen vekil arasında vekaletnameye dayalı bir ilişkinin olmadığı anlaşılmakla, sanık aleyhine mağdur vekili yönünden maktu vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.