Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/14277 Esas 2018/21110 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı kurumda 2003 yılından bu yana güvenlik görevlisi olarak yoğun bir şekilde çalıştığını, normal mesai saatlerinden fazla çalışma yaptığını, dava dilekçesinde sunmuş oldukları devir teslim ve rapor defterinde giriş çıkış saatlerinin belli olduğunu, müvekkilinin zaman zaman hafta sonları ve bayramlarda işyerinde çalıştığını ileri sürerek fazla sürelerle çalışma, fazla çalışma, hafta tatili ile bayram tatili ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili banka ile davacı arasında imzalanan hizmet sözleşmesinde personel gerektiğinde bankanın isteği üzerine fazla çalışma yapmayı, hafta sonu ve genel tatil günlerinde çalışmayı peşinen kabul eder metninin olduğunu, davacının ikametgahı ... ilinde olduğu için fazla mesaiye kalmasının mümkün olmayacağını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1. Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.

Somut olayda, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, haftada 42,5 saat çalışmaya yönelik sözleşmeye göre davacının haftada 2.5 saat fazla süreli çalıştığı, 1 saatte fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ise de gerek dosya kapsamında gerek iş sözleşmesinde davalı iş yerinde haftalık çalışma süresinin 42,5 saat olarak kabulüne ilişkin bir düzenleme yoktur. Dolayısıyla Mahkemece davacının fazla süreli çalışma ücreti talebinin kabulü isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Fazla mesai alacağı yönünden ise, dosyaya davacı tarafından sunulan silah devir teslim defterlerine göre davacının haftanın 3 günü 8.5 saat, 2 gün de 9.5 saat olmak üzere haftada 44. 5 saat çalıştığı buna göre fazla mesai yapmadığı anlaşılmaktadır. Ancak hükme esas alınan bilirkişi raporunda da tespit edildiği üzere dosyaya sunulan 14.02.2012 - 02.01.2013 tarihleri arası alarm kayıtlarına göre davacının haftada 47 saat çalışmasının bulunduğu, bu haliyle haftalık iki saat fazla mesai yaptığı anlaşılmakla davacının anılan tarihlerde haftada 2 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmek suretiyle fazla mesai hesabı yapılmalıdır. Aksi yönde kabul ile fazla çalışmanın hesabı hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.