Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50, 52, 52/4, 5275sayılı Kanunun 106/3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
25/03/2014 günü saat 05.30 sıralarında sanık sürücü ...’nin idaresindeki resmi kamyonet ile yerleşim yeri dışında, 13 metre genişliğinde, aydınlatması olmayan, bölünmüş, tek yönlü, 3 şeritli, düz, eğimsiz, kuru, asfalt kaplama yolda, alaca karanlık havada, Bursa istikametinden Ankara istikametine doğru otoyolda orta şeritte seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde, sağ şeride geçtiği esnada, sağ şeritte seyir halinde olan sürücü ... idaresindeki çekici ve ona bağlı yarı römorkun arka kısımlarına, aracının ön kısmı ile çarpması, daha sonra ikinci defa aracının ön kısmı ile yarı römorkun arka kısımlarına çarpması sonucu, aracında yolcu olarak bulunan ...’in vefatı ile sonuçlanan ve sanığın asli kusurlu kabul edildiği somut olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 04.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.