Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/12009 Esas 2018/21093 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin çalıştığı dönemde fazla mesai yaptığını ancak bu alacaklarının ödenmediğini beyan ederek fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 23/08/1993 tarihinden 17/09/2013 tarihine kadar müvekkili bankada çalıştığını, davacının tüm hak ve alacaklarının hesabına ödendiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir .
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının davalı işyerindeki çalışması esnasında fazla mesai çalışmasının bulunup bulunmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece hükme esas alınan hesap bilirkişisi raporu içeriğinde; davacının haftanın 5 günü 08.00–19.00 saatleri arasında günlük 11 saat çalıştığı, bu zaman diliminde 1.5 saat ara dinlenmesi kullandığı kabul olunarak haftalık çalışma süresinin 9,5 saat x 5 gün = 47,5 saat olduğu,davalı yanın haftalık çalışma süresinin 40 saat olduğunu açıkca kabul ettiğini,bu nedenle davacının 40 saatten 45 saate kadar olan haftalık 5 saatlik çalışmasının fazla sürelerle çalışma olduğunun kabulü ile normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının yüzde yirmibeş yükseltilerek ödenmesi gerektiği, 45 saati aşan 2.5 saatinde fazla mesai olduğu belirtilerek hesaplama yapılmıştır.
Davalı tarafın cevap dilekçesinde bankada mesai saatlerinin 09.00-18.00 saatleri arasında olduğunu ve haftalık 40 saat çalışıldığını beyan ettiği anlaşılmaktadır. Bu beyan davacının haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirlendiği yönünde beyan olmayıp, bankadaki çalışma düzenini açıklama mahiyetinde olduğu anlaşılmaktadır. Dosya kapsamında davacının çalışma süresinin haftalık 40 saat olarak kabul edildiği yönünde bir düzenleme yer almamaktadır. Dolayısı ile davacının fazla sürelerle çalışması bulunmamaktadır.
Davacı tanıklarından ...ın davalı bankaya karşı dava açması sebebiyle husumetli olduğu, diğer davacı ... ise haftanın beş günü 09.00-17.30 saatleri arasının çalışma saati olduğunu, haftanın 3-4 günü 1-1,5 saat daha çalıştıklarını beyan etmiş olup bu tanığın beyanlarına göre de yasal çalışma süresi olan 45 saatin aşılmadığının anlaşılmasına göre davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.10.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.