Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2583 Esas 2019/11365 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2583
Karar No: 2019/11365
Karar Tarihi: 03.12.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2583 Esas 2019/11365 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık tarafından taksirle yapılan bir trafik kazası sonucu bir kişinin hayatını kaybetmesi olayına ilişkin hüküm vermiştir. Sanıkın aracını kontrolsüzce park etmesi sonucu bisiklet sürücüsüne çarparak ölümüne sebep olduğu belirtilmiştir. Mahkeme, sanığın tam kusurlu olduğunu kabul ederek mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, aynı olayda kazayı önleme imkanı bulunmayan diğer sanık hakkında ise beraat hükmüne karar verilmiştir. Sanığın mahkumiyetine ilişkin kararın doğru olduğuna hükmeden mahkeme, sanık müdafiinin kusur durumuna ve cezanın fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarını reddetmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK 85/1 (taksirle öldürme suçu)
- TCK 62 (kast, taksir ve ihmalkarlık)
- TCK 50/4-1-a (ceza indirimi için koşullar)
- TCK 52/2-4 (taksirle ölüme neden olma)
- TCK 53/6 (para cezası)
- CMK 223/2-c (beraat kararı)

12. Ceza Dairesi 2018/2583 E. , 2019/11365 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm :1- Sanık ... hakkında TCK"nın 85/1, 62, 50/4-1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Sanık ... hakkında CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince beraat.

Taksirle öldürme suçundan sanık ...’nın mahkumiyetine, sanık ...’ın ise beraatine ilişkin hüküm sanık ... müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmedilen cezanın adli para cezasından ibaret olması nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318 maddesi gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık ... sevk ve idaresindeki otomobille gündüzün meskun mahaldeki bölünmüş yolda sağ tarafta araçların parkı için ayrılmış alana kaldırımdan 80 cm açıklıkta park edip inmek için aracının kapısını kontrolsüzce açtığı sırada hemen solunda bisiklet sürücüleri için ayrılmış bisiklet yolundan seyretmekte olan bisiklet sürcüsüne çarpan kapının sürücüyü yol içine devirmesiyle arkasından aynı yönden seyir halinde bulunan sanık ...’ a ait aracın sağ tekerinin bisiklet sürücüsünün başına çarpması sonucu ölümüyle neticelenen olayda, sanık ...’nın tam kusurlu kabul edilerek mahkumiyetine, kazayı önleme imkanı bulunmayan sanık ...’ın ise beraatine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
(I) Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmadığı gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılanlar vekilinin, sanığın kusurlu olduğuna yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
(II) Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin kusur durumuna ve cezanın fazla olduğuna, katılanlar vekilinin ise sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.