Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/14691 Esas 2018/21025 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş akdinin haklı bir neden olmadan feshedildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile birkısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davalının reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu :
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle temyiz nedenlerine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma hesaplanırken düşülen ara dinlenme süresine ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı Kanun"un 63. maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta; Mahkemece, dinlenen davacı tanık beyanlarından ve işin niteliğinden davacının işyerinde normal mesainin haftada 5 gün 08:30-18:30 saatleri arasında olduğu, haftanın iki günü günde 3 saat daha fazla çalıştığı, 2013 yılından önce ayrıca Cumartesi günlerinde de 10:00-14:00 saatleri arasında çalıştığı ve bu çalışma şekline göre 2013 yıl sonrasında haftada 6 saat, öncesinde ise haftada 10 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Ne var ki; hesaplama yapılırken ara dinlenme sürelerinin hatalı düşüldüğü görülmektedir.
Kabul edilen ve dosya kapsamına ve işin niteliğine uygun bulunan çalışma şekline göre; davacı, 2013 yılı sonrasında haftanın 3 günü 8.30-18.30 arası günde 10 saat, 2 günü 8.30-21.30 arası günde 13 saat çalışmıştır. 2013 yılı öncesinde ise haftanın 3 günü 8.30-18.30 arası günde 10 saat, haftanın 2 günü 8.30-21.30 arası günde 13 saat ve 1 günü 10.00-14.00 arası 4 saat çalışmıştır.
Az yukarıda belirtilen ilke kararına göre günde 10 saat çalışmadan 1 saat, 13 saat çalışmadan 1.5 saat, 4 saat çalışmadan 15 dakika ara dinlenme süresi düşülmesi gerekir. Buna göre 2013 yılı sonrasında davacının haftada 5 saat; 2013 yılı öncesinde ise haftada 8.75 saat fazla çalışma yaptığının kabul edilmesi gerekirken, daha fazla fazla çalışma yaptığının kabulüne göre karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.10.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.