MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama (iki kez)
HÜKÜM : Mahkûmiyet


İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi.
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan hükmedilen sonuç adli para cezalarının miktarlarına göre, 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmî Gazete"de yayınlanıp aynı tarihte yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca 3.000 TL"ye (3.000 TL dahil) kadar doğrudan hükmedilen adli para cezaları kesin olup temyizi kâbil olmadığından, sanığın anılan hükümlere yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü ile sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığın 02.08.2011 tarihli eyleminin bir bütün olarak TCK"nın 109/2. maddesinde düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu ve kasten yaralamanın bu suçun unsuru olduğu gözetilmeden, sanık hakkında ayrıca kasten yaralama suçundan cezaya hükmedilmesi verilen cezanın kesin nitelikte olması nedeniyle incelenemediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın eşe karşı cebir ve silahtan sayılan metal hortum kullanmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği gözetilip eylemine uyan TCK"nın 109/2,3-a-e maddesi yerine, suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde aynı Kanunun 109/1. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
Hükümden sonra Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 15.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.