Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20649 Esas 2020/19946 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 30.01.2007 tarih, 2007/3-9 Esas ve 2007/18 sayılı kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK"nin 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesine göre kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şekli kuşkuya yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerektiği halde; karar tarihinde cezaevinde bulunan sanığın yüzüne karşı verilen hükümde temyiz dilekçesini cezaevi idaresine başvuru aracılığıyla da gönderebileceği belirtilmediğinden, sanığın temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1431 esas, 2013/18 sayılı kararında da kabul edildiği gibi, hükümde tekerrüre esas alınan ilam gösterilmemiş ise de, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği,
Anlaşıldığından, sanık ..."un ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 15/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.