Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/1-2-3-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre saat 01:40 sıralarında yerleşim yeri dışı, 21.5m platform genişliğine sahip, bölünmüş, aydınlatma bulunmayan, düz, eğimsiz, asfalt yolda; sanık idaresindeki ... plaka sayılı kamyon ile seyir halinde iken olay mahalline geldiğinde kamyonun ön kısımları ile önünde aynı istikamette seyir halinde bulunan katılan ...’nın yolcu olarak bulunduğu ...’in kullandığı traktörün sol arka kısımlarına çarpması sonucu traktör sürücüsünün öldüğü ve yolcu ...’nın yaralandığı olayda sanığın tali kusurlu olduğuna yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, katılanlar vekilinin ise kusura, sanığa az verildiğine ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03/12/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.