Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8592 Esas 2021/2845 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’nın olaydan yaklaşık üç saat sonra kolluktaki beyanında sanıktan şikayetçi olmadığını beyan ettiği ve ifade tutanağının sahteliği yönünde iddiası da bulunmayan katılanın, 21.10.2014 havale tarihli dilekçesinde sanıktan şikayetçi olduğunu beyan etmesinin, şikayetten vazgeçmeden vazgeçme niteliğinde olması nedeniyle hukuki sonuç doğurmayacağı nazara alınarak yapılan incelemede;
Olay günü saat 00:05 sıralarında sanık ...’nın sevk ve idaresindeki otomobili ile seyir halinde iken; olay mahalline geldiğinde, önünde seyir halinde olan katılan ...’nın sevk ve idaresindeki kamyonete çarpması sebebiyle, iki kişinin vücudunda 4. derecede; bir kişinin ise 2. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde toplamda altı kişinin yaralandığı olayda, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, görüşün açık olduğu yolda seyir halindeyken önünde aynı istikamette seyretmekte olan kamyonet ile arasında gerekli yeterli takip mesafesini korumadığı, önündeki araca kontrolsüz biçimde yaklaştığı ve arkadan çarptığı olayda dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranışı ile asli kusurlu olduğu anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 22.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.