Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2205 Esas 2019/11334 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2205
Karar No: 2019/11334
Karar Tarihi: 03.12.2019

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2205 Esas 2019/11334 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın kusura ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir. Dosya içeriğine göre, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olsa da, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK'nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan hüküm kurulması CMK'nın 230/1-d maddesine aykırıdır. Ayrıca, hükümde sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin hatalı gösterilmesi ve esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi TCK'nın 52/3-4. maddelerine aykırıdır. Bu nedenlerle, hüküm isteme aykırı olarak bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: TCK 85/1, 62, 50/1-a, 52/2, 51; CMK 230/1-d, 232; 5320 sayılı kan

12. Ceza Dairesi 2018/2205 E. , 2019/11334 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kabule göre de,
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, TCK’nın 52/4 maddesi uyarınca sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin hükümde hatalı gösterilmesi;
2-Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 03/12/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.