2. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/19618 Karar No: 2015/4536
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/19618 Esas 2015/4536 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2014/19618 E. , 2015/4536 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Burdur Aile Mahkemesi TARİHİ :04.07.2014 NUMARASI :Esas no:2014/168 Karar no:2014/295
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 123.60 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi.12.03.2015(Prş.)
KARŞI OY YAZISI Davalının, eşinin ablasının onbeş yaşından küçük kızına birden fazla cinsel istismarda bulunduğu, bu eyleminden dolayı yargılanıp ceza aldığı yapılan soruşturma ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Bu halde, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan bırakmayacak nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Mahkemece, davacının, cezaevinde tutuklu bulunan kocasını sık sık ziyaret etmiş olması ve iki defa da cezaevinde üçer saat "mahrem görüşmede" kalmış olması, "af ve hoşgörü" olarak değerlendirilmiş, dava reddedilmiştir. İşlenen suçun küçük düşürücü niteliği ve davacıyı toplum içinde düşürdüğü durum, yerleşik ahlaki değerlerde yarattığı tahribatın ağırlığı, olumsuz etkilerinin yıllar boyu silinemiyecek olması nazara alındığında, davacının davranışı "af veya hoşgörü" olarak değerlendirilemez. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile isteğin reddi doğru bulunmamıştır. Hükmün açıklanan sebeple bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğa katılamıyoruz.