Taraflar arasında görülen davada e verilen 24/12/2015 tarih ve 2014/1857-2015/723 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalının özelleştirme kapsamına alınması ve 20 ayrı dağıtım şirketine ayrılması kapsamında müvekkili ile davalı arasında 24.07.2006 tarihinde kdedildiğini, anılan sözleşmenin üçüncü kişilerin hak iddialarını düzenleyen 7. maddesinde dağıtım faaliyetinin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen iş ve işlemlerden kaynaklanan sorumluluğun dönemsel olarak paylaştırıldığını, anılan sözleşmeden önce dağıtım faaliyetlerinin davalı tarafından yürütüldüğü sırada üçüncü kişiye tahakkuk ettirilen kaçak elektrik faturası nedeniyle açılan sayılı davanın kısmen kabulüne karar verildiğini ve davaya istinaden müvekkilinin icra dosyasına toplam 33.138,57 TL ödeme yaptığını ileri sürerek 33.138,57 TL ve müvekkili tarafından ödenmiş olan temyiz harç ve masrafları 1.136,20 TL’nin temerrüt tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, davanın esasına ilişkin olarak da davacı şirketin özelleştirilmesinin hisse satışı suretiyle gerçekleştirildiğini, hükümleri uyarınca müvekkilinden talepte bulunulamayacağını, davacı tarafından düzenlenen devre esas bilanço ile geçmişe yönelik borç ve alacak işlemlerinin kesinleştirildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki tarihinde yapıldığı, rücu talebine konu davadaki fatura bedellerinin 20.02.2007 tarihinde 31.732,17 TL olarak davacı hesabına yatırıldığı, mahkemenin fazla ödenen 13.384,98 TL"nin iadesine karar verdiği ve davacı tahsil edildiği, her ne kadar sözleşmenin 7.4 maddesinde belirtilen sözleşmeden önceki iş ve işlemlerden kaynaklanan sorumlulukların ait olduğu belirtilmiş ise de, talep edilen tutarın sonraki dönemde davacının hesaplarına yatırılan fatura bedelinden mahkeme kararıyla fazla tahsil edildiğine karar verilen kısmın iadesine ilişkin olduğu, dolayısıyla bundan davalı sorumlu olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.


Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istek halinde aşağıda yazılı 584,80 TL harcın temyiz edene iadesine, 15/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.