Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2710 Esas 2019/11322 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2710
Karar No: 2019/11322
Karar Tarihi: 03.12.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2710 Esas 2019/11322 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir. Sanığın avukatı, bu kararı temyiz etmiştir. Dosya incelendikten sonra, avukatın itirazları reddedilmiştir. Ancak hükmün gerekçesinde cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir. Dosya içeriğine göre, hapis cezasının adlî para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi belirtilmediği için, karar kanuna aykırıdır. Bu sebeple, hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1a, 52/2-4, CMK'nın 230/1-d ve 232/6, 1412 sayılı CMUK'un 321.

12. Ceza Dairesi 2018/2710 E. , 2019/11322 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanmayacağı karar verilirken, yasal olmayan gerekçe ile hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
Sanığa verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 03.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.