Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2776 Esas 2019/11318 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, olay günü saat 22.00 sıralarında meskun mahal, 5.2 metre genişliğinde, iki şeritli, tek yönlü ve duraklama ve park etmenin yasak olduğu yolda, sanık aracını park ederek, araçtan inmek için sol kapısını açtığı esnada arkasında aynı yönde seyretmekte olan katılanın yönetimindeki motosiklet, aracın açılan sol ön kapısına çarpmamak için direksiyon hakimiyetine kaybederek yere düşmesi şeklinde meydana gelen ve katılan basit tıbbi müdahaleyle iyileşemeyecek, 4. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda, yerel mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye, kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazını reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.