Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/17110 Esas 2020/19842 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanıklara yükletilen birden fazla kişi ile birlikte tehdit ve iş ve çalışma hürriyetinin ihlali eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, sanıklar ... ve ... müdafilerinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2-Sanıklar hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan kurulan hükümlere gelince;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanıkların üzerine atılı hakkı olmayan yere tecavüz suçunun takibinin şikayete bağlı olması ve mağdurlar ..., ... ve ..."ın 18/01/2013 tarihli duruşmada sanıklardan şikayetçi olmadıklarını belirtmeleri karşısında, TCK"nın 73/4. maddesi uyarınca, sanıklara şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmedikleri sorularak, sonucuna göre hukuki durumlarının belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, tebliğnameye aykırı olarak, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 15/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.