Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3312 Esas 2019/526 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/3312
Karar No: 2019/526
Karar Tarihi: 04.02.2019

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3312 Esas 2019/526 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile davacı şirket arasındaki itirazın iptali davası mahkemede görüldü. Davacı vekili tarafından temyiz edilen mahkeme kararı kesin nitelikte olduğu için temyiz talebi reddedildi. Mahkeme kararı 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Geçici 3 üncü maddesi uyarınca 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-4. maddedeki yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu: Bu kanun, Türkiye'deki hukuk mahkemelerinde uygulanan temel kanundur.
- 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu: Bu kanun, Türkiye'deki hukuk mahkemelerinde uygulanan temel usul kanunudur.
- 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesi: Bu kanun maddesi, kesin hükümlere ilişkin usul ve esasları düzenler.
- Ek-4. madde: Bu madde, kesinlik sınırının yeniden değerleme oranına göre belirlenmesine ilişkin esasları düzenler.

19. Hukuk Dairesi 2017/3312 E. , 2019/526 K.

"İçtihat Metni"

Davacı ... Tek. Metal End. Enerji Sist. Tic. San. Paz.Ltd.Şti. vekili Av. ... ile davalı ...Ş. vekili Av. ... arasındaki itirazın iptali davası hakkında... 11. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 13/04/2016 tarihli ve E.2016/157 – K.2016/110 sayılı hükmün davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.

- K A R A R -

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Geçici 3 üncü maddesi uyarınca 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-4. maddedeki yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktarın 1.068,00 TL olması nedeniyle 13.04.2016 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz talepleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 tarihli ve E.1989/3 – K.1990/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz talebinin mahkeme hükmünün kabûl edilen miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 04/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.