Yargıtay Dairesi : 14. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 12.03.2013
Sayısı : 419–151

Sanık ..."ün çocukların nitelikli cinsel istismarı suçundan iki kez cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucu beraatine ilişkin, Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 02.11.2007 gün ve 143–292 sayılı hükümlerin katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 14. Ceza Dairesince 09.10.2012 gün ve 5319–9668 sayı ile;
"Mağdurelerin aşamalardaki özde değişmeyen beyanları, tanıklar.... ile rehber öğretmen ...., diğer öğretmenler ..... anlatımları ile öğrenci tanıklar ....ifadeleri, olay yeri krokisi ve tüm dosya içeriğinden; sınıf öğretmeni olan sanığın, sınıfta masa örtüsüyle kaplı bulunan öğretmen masasına öğrencileri olan 7 yaşlarındaki mağdureleri çağırarak, sınıfta bulunan diğer öğrencilerin normal şekilde oturduklarında göremeyecekleri şekilde, masa altında cinsel organını çıkartarak öptürme, ağızlarına sokma, mağdurelerin eteklerini kaldırarak cinsel organlarını eli ile okşama şeklinde ve başka zamanlarda ise kucağına oturtup yanaklarından ısırma, ayrıca ders saatlerinde nöbetçi öğrenci ve öğretmenlerin de bulunmadığı aynı koridorda sınıfın hemen yanındaki genelde kullanılmayan öğretmenler odasına götürerek aynı şekilde cinsel davranışlarda bulunmak suretiyle çocuklara karşı nitelikli cinsel istismar suçlarını işlediği sabit olmasına rağmen, dosya kapsamına uygun düşmeyen yerinde ve yeterli olmayan gerekçelere dayanılarak beraatine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 12.03.2013 gün ve 419–151 sayı ile;
"Mağdurelerle aynı sınıfta okuyan tüm öğrencilerin tanık olarak dinlendikleri, mağdurelerin anlattığı olaylara tanık olmadıkları gibi kuşkulu bir hale de tanık olmadıkları,
Bu nedenlerle; sanığın öğretmenlik görevini yaptığı sırada derslerine gereken ilgiyi göstermedikleri iddiasıyla öğrencilerine sopayla vurduğu, daha sonra da bundan duyduğu pişmanlıkla şehvet hissi bulunmaksızın öğrencilerini kucaklayıp öptüğü, son olarakta matematik dersindeki başarısızlığı nedeniyle ....’a etkili eylemde bulunduğu, ....’taki etkili eylem izinin ailesince görülmesinden sonra ....’nın ilk kez cinsel saldırı iddiasını ortaya attığı, diğerlerinin de buna destek verdikleri, birbirlerinden duyduklarını iddia ettikleri sözleri aktardıkları, soruşturma ve kovuşturmadaki anlatımlarından, olayın ortaya konuş neden ve zamanının, iddianın kuşkuyla karşılanması gerektirdiğini gösterdiği gibi, olayın sunuluş şeklinin de iddiaların gerçekliğini kabul etmenin olanaksız olduğunu kanıtladığı" şeklindeki gerekçeyle ilk hükümlerinde direnmiştir.
Bu hükümlerin de katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.01.2015 gün ve 147176 sayılı "onama" istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık hakkında mağdureler ... ve ...‘e yönelik çocukların cinsel istismarı suçundan verilen beraat ile mağdureler ... ve ....’a yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkûmiyet hükümleri temyiz edilmeksizin kesinleşmiş olup, direnme hükmü ve temyizin kapsamına göre inceleme sanık hakkında mağdureler ... ve ....’a yönelik çocukların nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan beraat hükümleri ile sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın üzerine atılı eylemlerin sabit olup olmadığının tespitine ilişkin ise de, Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle direnme hükmünün yasal ve yeterli gerekçe içerip içermediği hususunun değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yerel mahkemece bozmadan sonra yapılan yargılama sonucunda, direnme nedenleri gösterilmeden ve bozmaya niçin uyulmadığı açıklanmadan, ilk hükümdeki gerekçenin tekrarlanması suretiyle direnme hükmü kurulduğu anlaşılmaktadır.
Anayasamızın 141 ve 5271 sayılı CMK’nun 34. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının gerekçeli olması zorunludur. Yasal, yeterli ve geçerli bir gerekçeye dayanılmadan karar verilmesi, kanun koyucunun amacına uygun düşmeyeceği gibi uygulamada da keyfiliğe yol açacağında kuşku yoktur. Nitekim Ceza Genel Kurulunun yerleşmiş uygulamalarına göre de, bir karar bozulmakla tamamen ortadan kalkacağından, yerel mahkeme tarafından CMK’nun 34, 230 ve 232. maddeleri uyarınca yeniden usulüne uygun olarak hüküm kurulması, bunun yanında direnmeye ilişkin gerekçenin de gösterilmesi gerekmektedir.
Bu açıklamalar ışığında önsoruna ilişkin olarak yapılan değerlendirmede;
Yerel mahkemece, Özel Dairenin bozma kararı ile tamamen ortadan kalkan ilk hükümlerde direnilirken, bu ilkeler doğrultusunda işlem yapılmamış, direnme nedenleri gösterilmeden ve bozmaya niçin uyulmadığı açıklanmadan hüküm kurulmuştur.
Bu itibarla, yerel mahkeme direnme hükmünün, saptanan bu usulü nedenden dolayı diğer yönleri incelenmeksizin bozulmasına karar verilmeldir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 12.03.2013 gün ve 419–151 sayılı direnme hükmünün, usul ve kanuna uygun direnme gerekçesi gösterilmeden karar verilmesi isabetsizliğinden diğer yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA,
2- Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE 18.10.2016 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.