Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5367 Esas 2019/11257 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre sanığın yerleşim idaresindeki kamyonet ile gündüz vakti park halindeki aracıyla yola çıkmak için geri manevra yaptığı esnada, seyir istikametine göre sağ tarafından park halindeki aracın arkasından yola çıkan öleni görmeyerek çarpması şeklinde meydana gelen ve bir kişinin ölmesi ile sonuçlanan olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur tayinine, eksik inceleme ile karar verildiğine, ölüm ile kaza arasında illiyet bağı bulunmadığına ve sair nedenlere, katılanın verilen kararın yasaya ve yönetmeliğe aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 02/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.