Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ... müdafi ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre ... İnşaat Tur. San. ve Tic. A. Ş"nin üstlendiği fabrika ilave üretim holü inşaat işinin çatı ve cephe panel işini yapmakta olup, sanık ..."ın ortağı, sanık ...’ın şantiye şefi olduğu ... Yapı Sistemleri Ltd. Şti."nde işçi olarak çalışan ölen ...’un, olay günü saat 11:30 sıralarında yerden 6m yükseklikte bulunan çatıda montaj işi yaptığı, çalışma yerini değiştireceğinden zorunlu olarak emniyet kemerini çıkararak yürüdüğü bir sırada ise dengesini kaybederek düşmesi şeklinde meydana gelen ve bir kişinin ölmesi ile sonuçlanan olayda; mahkemenin sanıklar hakkında ayrı ayrı, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun şekilde takdir ettiği ceza miktarında isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanıklar hakkında TCK"nın 85/1.ve 62. maddeleri uyarınca ayrı ayrı tayin olunan 2 yıl 6 ay hapis cezası üzerinden, aynı Kanunun 52/2. maddesi uyarınca bir gün karşılığı takdiren 40 TL belirlenerek 36.400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken; TCK"nın 52/2. maddesi uygulanırken hesap hatası yapılarak 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmek suretiyle sanıklar hakkında eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin ve sanık ...’ın kusur tayinine, ceza miktarına, CMK’nın 231. maddesinin uygulanmamasına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA; 02/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.