MAHKEMESİ : Alaçam Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 11/04/2013
NUMARASI : 2012/78-2013/135

Davacı T.. A.. vekili Avukat .. tarafından, davalı ..ı İnş. San. ve Tic. A.Ş. aleyhine 16/04/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/04/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız eyleme dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı tarafından Bafra-Alaçam arasında yürütülen yol çalışması sırasında 22/08/2011 ve 09/10/2011 tarihlerinde yer altı kablolarına zarar verildiğini belirterek zararının giderilmesini istemiştir.
Davalı, davacıya 23/02/2009 tarihinde çalışma alanında bulunan kabloların deplase edilmesi konusunda yazı gönderildiğini, davacının bu yönde hiç bir önlem almadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacı şirkete yazılı ve sözlü bildirimde bulunduktan sonra kablolara zarar vermenin davalıyı haklı kılmayacağı gerekçesiyle, bilirkişi raporu uyarınca davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; davalı şirketin yol yapım çalışmalarına başlamadan önce davacıya gönderdiği 23/02/2009 tarihli yazı ile yer altı ve yer üstü tesislerinin kamulaştırma alanı dışına deplase edilmesi gerektiğini bildirdiği anlaşılmaktadır. Bu yönde sonraki tarihlerde yazılmış yazılar da dosyada bulunmaktadır. Bu olgu mahkemece de kabul edilmiş ancak davalının sorumluluğunun bu nedenle ortadan kalmayacağı belirtilmiştir. Mahkemenin anılan uyarılar nedeniyle davalının sorumluluğunun ortadan kalkmayacağına ilişkin tespiti yerinde olmakla birlikte, bu durumun davacı yönünden bölüşük (müterafik) kusur oluşturduğu da göz ardı edilmemelidir. Davalının yer altı tesislerinin çalışma sahası dışına alınması yönündeki ikazlarına rağmen hiç bir önlem almayan davacının bu davranışı, onun bölüşük kusurunu oluşturur. Şu durumda davacının bölüşük kusuru gözetilerek 818 . BK m. 43, 44 (6098 s TBK m. 51, 52) uyarınca tazminat miktarından uygun bir indirim yapılmalıdır. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; davalının öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.