MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması, yine sanığın ceza infaz kurumunda bulunması halinde ise sanık hakkında verilen kararın tebliğinin, cezaevi adresinde bizzat kendisine CMK"nın 35/3. maddesinde öngörülen usule uygun olarak tebliğ edilmesi gerekmektektedir.
İncelenen dosyada; sanık ... hakkında 24/09/2013 tarihinde yokluğunda hırsızlık suçundan mahkumiyet kararının verildiği, gerekçeli kararın 15/11/2013 tarihinde sanığın savunmasında bildirdiği adreste birlikte oturduğu ..."a tebliğ edildiği, sanığın 09/05/2014 tarihli dilekçesinde savunmasında bildirdiği adrese tebliğ yapılmışsa da tebliğ tarihinde evden kaçtığını, ailesinin kendisine haber vermediğini belirterek hükmü temyiz ettiği, İstanbul Anadolu 34. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/06/2017 tarihli ek kararıyla sanığın temyiz isteminin reddine karar verildiği,sanığın yokluğunda verilen ek kararın sanığın temyiz dilekçesinde belirttiği adrese tebliği gerektiği halde, başka adrese tebliğe çıkarıldığı ve tebliğ imkansızlığı nedeniyle iade olunduğu halde başka bir adrese herhangi bir tebligatın yapılmadığının anlaşılması karşısında, ek kararın sanığın temyiz dilekçesinde bildirdiği adresine usulüne uygun olarak tebliğinin yapılması, bu adresine tebliğ yapılamaması halinde sanığın güncel MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliği ile tebligat ilmühaberi ile birlikte verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.