12. Ceza Dairesi 2019/5144 E. , 2019/11234 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK’nın 179/3-2, 62, 53, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan, Karaman 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.01.2009 tarih ve 2009/90 E. 2009/384 K. sayılı ilamındaki mahkumiyetin, TCK"nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar " ibaresinin kanun metninden çıkarılması ve 5237 sayılı TCK"nın 151. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usulü göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre, sanık hakkında bahsedilen ilam esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda değerlendirme yapılması gerekmekle birlikte; sanığın UYAP üzerinden temin edilen adli sicil kaydındaki Karaman 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin, 2009/90 E. 2009/384 K. sayılı ve 30.04.2013 kesinleşme tarihli, TCK"nın 142/1-b, 143. maddeleri gereğince sanığın 7000 TL adli para cezası ile mahkumiyetine ilişkin ilamı da tekerrüre esas olduğundan, bu nedenle mahkemece tekerrüre esas alınan ilam açısından lehe kanunun belirlenmesi yönünden uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığının araştırılması sonuca etkili görülmeyerek, sanığın adli sicil kaydındaki Karaman 1. Aliye Ceza Mahkemesinin, 2009/90 E. 2009/384 K. sayılı ve 30.04.2013 kesinleşme tarihli, TCK"nın 142/1-b, 143. maddeleri gereğince sanığın 7000 TL adli para cezası ile mahkumiyetine ilişkin ilamın tekerrüre esas alınmasının gerekmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 8. paragrafın hükümden çıkarılarak yerine ""Sanığın Karaman 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/90 E. 2009/384 karar tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi uyarınca sanık mükerrir olduğundan adli para cezasının infazında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına,"" ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
