Günü : 2.3.2005

Sayısı : 1603-177 

Taraflar arasındaki “itirazın iptali” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Adana 1.İş Mahkemesince davanın reddine dair verilen 17.2.2004 gün ve 2003/1473 E. 2004/94 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 14.10.2004 gün ve 2004/6354-23150 sayılı ilamı ile;

(...Dosya içeriğinden mamelek devrinin söz konusu olduğu anlaşılmaktadır. Böyle olunca devralan işveren devirden önce hizmet akdi sona erdirilen işçilerin alacaklarından sorumludur. 4857 sayılı İş Kanununun 6.maddesinin yazılı şekilde yorumlanarak isteklerin reddedilmesi hatalıdır. Mahkemece işin esasına girilmeli, davacının alacağının mevcut olup olmadığı araştırılmalı ve gerekirse uzman bilirkişiye hesaplama yaptırılmalı tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonuca gidilmelidir....)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir. 

TEMYİZ EDEN :Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI 

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava, itirazın iptali istemine ilişkin olup, mahkemece davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Özel Dairece yukarıda yazılı gerekçe ile bozulmuş,Yerel Mahkeme kararında direnmiştir.

Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 427.maddesinin ikinci fıkrasında yer alan kesinlik sınırı 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ile “bir milyar” TL.olarak düzenlenmiştir.

Mahkemenin direnmeye ilişkin 2.3.2005 tarihli kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olduğuna, söz konusu tarihte 5219 sayılı Kanunun temyiz sınırını birmilyar TL. olarak değiştirme hükmü yürürlükte bulunduğuna ve eldeki davanın müddeabihi olan 150.000.000 TL.nin bu sınırın altında kalmasına ve özellikle Hukuk Genel Kurulu’nun 23.2.2005 tarih 2005/13-32 E., 2005/85 K. sayılı kararında da açıklandığı üzere direnme kararı bu nedenle kesin olup temyizi mümkün değildir.

Davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 22.6.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.