Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/1976 Esas 2017/2787 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/1976
Karar No: 2017/2787
Karar Tarihi: 10.05.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/1976 Esas 2017/2787 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, 1.942,50 TL'nin tahsili amacıyla açılan icra takibine davalının itirazı üzerine açılan itirazın iptali davasıyla ilgilidir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, dava değeri 2.080,00 TL'nin altındadır ve bu nedenle temyiz sınırının altındadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddesi, HUMK 427/2'dir ve miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğunu belirtmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2016/1976 E. , 2017/2787 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ...Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16/09/2015 gün ve 2014/1125-2015/517 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.09.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Davacı vekili, 1.942,50 TL’nin tahsili amacıyla davalı aleyhine başlattığı icra takibine davalının itirazı üzerine itirazın iptali davası açmış, mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir. Dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin ve ihbar olunan TMSF vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 10/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.