Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2603 Esas 2020/1278 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2603
Karar No: 2020/1278
Karar Tarihi: 27.02.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2603 Esas 2020/1278 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, Konya 16. Asliye Ceza Mahkemesi'nin bir davada verdiği mahkumiyet hükmünü ele alıyor. Sanık, uyuşturucu madde bulundurmak suçundan mahkum edilmiştir. Ancak mahkeme kararı, bazı hukuki sorunlar nedeniyle bozulmuştur. Bunlar şunlardır:
1. Mahkeme, karşılaştırma yapmadan hüküm kurmuştur. Suç tarihi ve hüküm tarihi arasındaki farklar nedeniyle, farklı kanun maddelerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir.
2. Sanığın başka bir davada daha uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum olup olmadığı, ve eğer öyleyse bu suçu diğer davadaki tedavi süreci sırasında işleyip işlemediği belirlenmeden hüküm verilmiştir.
3. Sanığın Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğü'nün ihtarı konusunda yeterli bilgilendirilme yapılmadığından, mahkumiyet kararı verilmesi hatalıdır.
Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır:
- 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK'nın 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK'nın 191. maddesi
- TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
-

20. Ceza Dairesi 2017/2603 E. , 2020/1278 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : KONYA 16. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürülüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı uygulanıp karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe Kanunun tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
2-Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü gereğince sanığa Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğünün 28.02.2014 tarihli uyarı davetnamesi ile 10 gün içerisinde adı geçen müdürlüğe gelmesi konusunda ihtarda bulunulduğu; ancak sanığın yasal sürede müracaat etmemesi üzerine, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtarat gönderilmediğinin anlaşılması karşısında; sanığın ilk ihtarata uymamasının, kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeden mahkûmiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün BOZULMASINA, 27.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.