Taraflar arasında görülen davada verilen 24/11/2014 tarih ve 2013/324-2014/662 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin sigortalısı olan sahası dolgu işleminin yapımı sırasında davalı şirkete ait ve diğer davalı ... tarafından sevk ve idare edilen plaka sayılı aracın liman pompa binası geçiş köprüsüne çarpması neticesinde hasara neden olduklarını, oluşan hasarın müvekkili sigorta şirketince ödendiğini, müvekkilinin TTK’nın 1472 maddesi uyarınca sigortalısının haklarına halef olduğunu ileri sürerek, 84.517,00 TL"nin ödeme tarihi olan 11.06.2012 tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, müvekkili şirketin taşeron olarak çalıştığı dava dışı sigortal ile davacı arasındaki kapsamında alt müteahhit ve taşeronların da bulunduğunu, bu nedenle davacının anılan poliçe kapsamında kalan zararı karşılamasının rücu hakkı doğurmayacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; liman alanındaki pompa binası geçiş köprüsünde meydana gelen hasarın makine kırılması poliçesi kapsamında tanımlanamayacağı, inşaat bütün riskler sigorta poliçesi kapsamında kaldığı, davacı ... şirketi ile arasındaki inşaat bütün riskler sigorta poliçesi ve zeyilemelerinde sigortalı olarak müteahhit ve alt taşeronların gösterildiği, bu suretle taşeron hasarlarının da poliçe kapsamında kaldığı, poliçe gereğince hasarı karşılayan sigorta şirketinin kendi sigortalısına rücu şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve esasen rizikonun makina kırılması poliçesinin süresinin sona ermesinden sonra meydana geldiğinin anlaşılmasına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 08/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.