MAHKEMESİ : Van 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2013
NUMARASI : 2012/27-2013/106

Davacı S.. K.. vekili Avukat .. tarafından, davalı M.. H.. aleyhine 24/01/2012 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 27/03/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı M.. H.. vekili Avukat .. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koyma nedenine dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece istem kısmen kabul edilmiş, hüküm, davalı hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait büyükbaş hayvanlara kaçakçılık iddiası ile kolluk güçlerince el konulduğunu ve yapılan ceza yargılaması sonucunda üzerine atılı suçtan beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların kendisine iadesine karar verildiğini, buna rağmen iadenin gerçekleşmediğini iddia ederek, bu süreçte mahrum kalınan kazancın davalıdan tazminini talep etmiştir.
Davalı ise yediemine teslim edilen hayvanların iade edilmemesinde kusurları bulunmadığını, yedieminin malları iade etmediğini davanın zamanaşımına uğradığını ve mahkemenin yetkili olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, yargılama sırasında alanın bilirkişi rapru esas alınarak davanan kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davaya konu olayda; davacıya ait 12 adet büyükbaş hayvana kaçak oldukları iddiası ile 29/07/2003 tarihinde kolluk güçlerince el konulmuş ve yediemin olarak dava dışı N.. D..’e teslim edilmiştir. Şemdinli Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2003/200 Esas, 2004/464 Karar sayılı dosyasında sanık davacının delil yetersizliğinden beraatine ve yedieminde bulunan büyükbaş hayvanların sanığa iadesine karar verilmiş ve karar temyiz kanun yoluna başvurulmadığı için 24/12/2004 tarihinde kesinleşmiştir. Bu durumda, mahkemece el konulan hayvanların sahibine fiilen teslim edilip edilmediği, teslim konusunda davacının müracaatının bulunup bulunmadığı hususlarının yedieminin ayrıntılı şekilde beyanı da alınarak usulünce araştırılması gerekmektedir. Sözkonusu büyükbaş hayvanlar davacıya teslim edilmemiş ise hayvanların el koyma tarihindeki değerleri belirlenerek davacının zararı hesaplanmalıdır. Ayrıca, davacının denetim sırasında ve sonrasında el konulan hayvanlara ait menşe şehadetnamesini ibraz edememesi, beraat ve iade kararının 24/12/2004 tarihinde kesinleşmesine rağmen aradan uzunca bir zaman geçtikten sonra 24/01/2012 tarihinde eldeki bu davayı açması gibi davacı kusurları birlikte değerlendirildiğinde, zararın artmasında müterafik (bölüşük) kusuru bulunduğu açıktır. Bu durumda, hükmedilecek tazminat miktarından BK. 42, 43 ve 44. maddeleri gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA 20/05/2014 gününde oyçokluğuyla karar verildi
KARŞI OY YAZISI
İş bu davada ilam zamanaşımı uygulanmayacağı düşüncesindeyim. Zira ilam zamanaşımı bir hakkının varlığını yargı kararıyla tescil ettiren kişinin bu ilamı işleme koyması yönünden uygulanır. Somut olayda bunun tam tersi bir vakıa söz konusudur. Davacı kendi kusuruyla el koymaya neden olmuştur. Yoksa davacı bir alacağını ilamla tespit için yargıya başvurmuş değildir. Şüphe davacı lehine yorumlanarak ceza mahkemesinde beraat etmiştir. Ceza mahkemesi kararının kesinleşme tarihiyle 1 yıllık süre işlemeye başlar. Dava dilekçesinin tebliği ve buna göre zamanaşımı def"i ve yetki ilk itirazında bulunduğu anlaşıldığına göre davanın zamanaşımından reddi gerekir idi. Bu nedenle çoğunluk görüşüne katılmıyorum. 20/05/2014