Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/2232 Esas 2016/979 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/2232
Karar No: 2016/979
Karar Tarihi: 09.02.2016

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/2232 Esas 2016/979 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık kişiyi hürriyetinden yoksun bıraktığı gerekçesiyle mahkum edilmiştir. Ancak, Adli Tıp Kurumu tarafından verilen rapora göre mağdurun hafif-orta derecede mental retardasyon tanısı bulunmaktadır ve sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri için ek rapor alınması gerekmektedir. Ayrıca, suçun cebir, tehdit veya hile ile işlendiğine dair herhangi bir iddia veya delil bulunmadığından, Kanunun 109/2. maddesi uygulanarak fazla ceza tayini yapılmıştır. Fakat, daha sonra Anayasa Mahkemesi tarafından 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verilmiştir ve bu nedenle yeniden değerlendirme yapılması gerekmektedir. Sonuç olarak, sanığın temyiz itirazları yerinde bulunmuş ve karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109/1. ve 109/2. maddeleri
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2014/2232 E. , 2016/979 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
DÜŞÜNCE : Bozma

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunun 28.09.2011 tarihli raporunda; hafif-orta derecede mental retardasyon tanısı ile olayın hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamayacağı, fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin bulunmadığı, fiile ruhsal yönden mukavemete muktedir olmadığı belirlenen mağdurenin, mevcut zeka geriliğinin hekim olmayanlar ile tanıyanlarca anlaşılıp anlaşılamayacağı hususunda, anılan ihtisas kurulundan ek rapor alınmasından sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiğinin düşünülmemesi,
Atılı suçu cebir, tehdit veya hile ile işlediğine dair bir iddia veya delil bulunmayan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 109/1. maddesi yerine 109/2. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Hükümden sonra, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.