Taraflar arasındaki “alacak” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 4. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 15.7.2004 gün ve 2003/1243-2004/1182 sayılı kararın incelenmesi taraflar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 21.12.2004 gün ve 24998-29031 sayılı ilamı ile,

(...1.Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazlarıyla davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Davacı gazetecinin çalıştığı son beş yıl için fazla çalışma ücreti ile bayram ve genel tatil ücretleri hesaplanmış, mahkemece taktiri indirim yapılmak suretiyle anılan istekler yönünden hüküm kurulmuştur. Söz konusu alacakların gününde ödenmemesi sebebiyle günlük yüzde beş fazlası da bilirkişi tarafından belirlenmiş, mahkemece %60 oranında indirim yapıldıktan sonra fazla çalışma yüzde beş fazlası olarak 166.258.067.054TL, bayram ve genel tatil ücretleri yüzde beş fazlası için daha yüksek bir indirime gidilerek, 12.985.913.530TL hüküm altına alınmıştır. Belirtmek gerekir ki, davacı gazetecinin çalıştığı bu süre içinde bu alacağını yasal yollardan talep etmemesi sonucu, anılan alacak yüksek meblağlara ulaşmıştır. Davacı gazetecinin davaya konu alacakların ihtarname ile ödenmesinin istendiği, ardından bu yönde dava açıldığı anlaşılmakta ise de, bu talepler işyerinde uzun yıllar çalışıldıktan sonra gerçekleşmiştir. Daha öncesinde alacakların tahsili için girişimde bulunulmadığı görülmektedir.

Bu durumda yapılacak olan indirimde, hesaplamada gözönünde tutulan alınan asıl alacak miktarının da dikkate alınması gerekir. Hüküm altına alınan fazla çalışma ücreti 13.847.906.267 TL ve bayram, genel tatil ücreti 1.071.505.912 TL dir. Söz konusu tutarlar gününde ödenmiş olsaydı dahi, mahkemece kabul edilen günlük yüzde beş fazlası kadar ilave bir getirisinin olması mümkün değildir. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 15.7.1974 gün ve 1973/4 E, 1974/6K. Sayılı kararı uyarınca, Borçlar Kanununun 44. maddesi uyarınca yapılacak olan indirimde, bir tarafın zenginleşmesine ve diğer tarafın ödeme güçlüğüne düşmesine imkan vermeyecek şekilde bir çözüme gidilmelidir. Somut olayda, fazla çalışma ile bayram ve genel tatil ücretlerinin gününde ödenmemesi nedeniyle belirlenen ve hüküm altına alınan günlük yüzde beş fazlası, mahkemece yapılan indirime rağmen yine de fahiş durumdadır. Daha yüksek bir indirime gidilerek anılan isteklerle ilgili olarak bir karar verilmelidir...)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir. 

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ:Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istekhalinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 27.4.2005 gününde oyçokluğuyla karar verildi.