Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2802 Esas 2019/11048 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2802
Karar No: 2019/11048
Karar Tarihi: 26.11.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2802 Esas 2019/11048 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edildi. Sanığın müdafii, mahkumiyet hükmünü temyiz etti. Dosya incelendi ve müdafinin kusur durumuna ilişkin itirazları reddedildi. Ancak, hükmün gerekçesinde cezanın ertelenmesi, hapis cezasının adli para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesi veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanması veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi gerektiği belirtildi. Dosya içeriğine göre, sanık lehine bir karar verildiği halde hüküm bölümünde cezanın adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK 51. maddesi hükümlerinin uygulanmadığı ortaya çıktı. Bu sebeplerle hüküm, isteme aykırı olarak bozuldu. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- TCK 85/1
- TCK 62/1
- TCK 50/4
- TCK 50/1-a
- TCK 52/2-4
- CMK 230/1-d
- TCK 50
- TCK 51
- CMK 232/6
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi

12. Ceza Dairesi 2018/2802 E. , 2019/11048 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1.CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanmayacağına karar verilirken, yasal olmayan gerekçe ile hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
2. Sanığa verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.