Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3218 Esas 2019/11043 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 51/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın genel usul ve yasaya aykırılık dışında özel bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Manevra kurallarına uygun davranmayan sanığın gidiş istikametinin tersi yönünde en az 17 metre geri geri seyretmesi hususu değerlendirildiğinde sanığın eylemini bilinçli taksir ile gerçekleştirdiği ve cezasında 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmememesi,
2) Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile bölünmüş ve çift şeritli olan yolda, seyri sırasında sağdaki girişi kaçırdığını fark etmesi üzerine aracıyla geri geri geldiği esnada, arkasından aynı yönde seyir halinde bulunan diğer araç sürücüsü Levent idaresindeki aracın sanığın aracının arka kısmına çarpması sonucu iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek, diğerinin nitelikli şekilde yaralanmasıyla neticelenen olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek asli kusurlu olduğu kabul ve tespit edilen sanık hakkında, alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 26/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.