Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 62 ve 52. maddeleri gereğince 1.500 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Adana 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/05/2019 tarihli ve 2018/485 esas, 2019/398 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tâbi olduğu; 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanunun 253. maddesinin 6. fıkrasında yer alan, "Resmî mercilere beyan edilmiş olup da soruşturma dosyasında yer alan adreste bulunmama veya yurt dışında olma ya da başka bir nedenle mağdura, suçtan zarar görene, şüpheliye veya bunların kanunî temsilcisine ulaşılamaması halinde, uzlaştırma yoluna gidilmeksizin soruşturma sonuçlandırılır." şeklindeki hüküm, Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliğinin 7/12. maddesinde yer alan, "Resmî mercilere beyan edilmiş olup da soruşturma veya kovuşturma dosyasında yer alan adreste bulunmama veya yurt dışında olma ya da başka bir nedenle mağdura, suçtan zarar görene, şüpheliye, sanığa veya kanunî temsilcisine ulaşılamaması hâlinde soruşturma veya kovuşturma konusu suçla ilgili uzlaştırma yoluna gidilmez." şeklindeki, aynı Yönetmeliğin 29/7. maddesinde yer alan, "Uzlaşma teklifinde bulunmak için çağrı; telefon, telgraf, faks, elektronik posta gibi araçlardan yararlanılmak suretiyle de yapılabilir. Ancak, bu çağrı uzlaşma teklifi anlamına gelmez." şeklindeki, anılan Yönetmeliğin 29/6. maddesinde yer alan, "uzlaştırmacının uzlaşma teklifinde bulunacağı şüpheli, sanık, katılan, mağdur veya suçtan zarar gören ya da kanunî temsilcilerine iletişim araçlarıyla ulaşılamaması hâlinde açıklamalı uzlaşma teklifi büro aracılığıyla yapılır." şeklindeki, bahsi geçen Yönetmeliğin 29/5. maddesinde yer alan, "Uzlaştırmacı, uzlaşma teklifini büro aracılığıyla açıklamalı tebligat, istinabe veya Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) yoluyla da yapabilir." şeklindeki düzenleme, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/1. maddesinde yer alan, "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır." şeklindeki, aynı Kanunun 21/1-2. maddesinde yer alan, "Kendisine tebligat yapılacak kimse veya yukarıdaki maddeler mucibince tebligat yapılabilecek kimselerden hiçbiri gösterilen adreste bulunmaz veya tebellüğden imtina ederse, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirilir. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır. Gösterilen adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olup, muhatap o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ayrılmış olsa dahi, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza karşılığında teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırır. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır." şeklindeki hükümler hep birlikte değerlendirildiğinde; kendisine uzlaştırma işlemlerini gerçekleştirmek üzere dosya tevdi edilen uzlaştırmacının öncelikle uzlaştırma teklifi yapılacak ilgililere telefon, telgraf, faks, elektronik posta gibi araçlardan yararlanılmak suretiyle
uzlaştırma teklifi yapmak üzere çağrı yapması, şayet belirtilen şekilde çağrı yapılamaz ise bu defa uzlaştırmacının ilgili savcılık nezdinde kurulmuş uzlaştırma bürosundan uzlaşma teklifi yapılmasını talep etmesi gerektiği, böyle bir taleple karşılaşan büronun da muhatabına ulaşamaması durumunda öncelikle muhatabın bilinen son adresine tebliğ yapması, tebligatın iade gelmesi durumunda bu defa muhatabın mernis adresinin tespitini yaparak, mernis adresi ile bilinen en son adresin aynı olduğunun anlaşılması halinde 7201 sayılı Kanunun 21/2. maddesi gereğince işlem yapılması, mernis adresinin farklı bir adres olduğunun anlaşılması durumunda ise mernis adresine aynı Kanunun 10/1. maddesi gereğince tebligat yapılması gerektiği, somut olayda, Adana Cumhuriyet Başsavcılığı uzlaştırma bürosu tarafından, şüpheliye uzlaştırma formunu içerir tebligatın hiç gönderilmediği, müşteki Umut Toktamış"ın "19 Mayıs Mah. 1156 Sokak No:26/1 Yüreğir/Adana" adresine gönderilen tebligatın müştekinin adresten taşınması gerekçesiyle bila tebliğ iade olunduğu, bu suretle tarafa ulaşılamaması sebebiyle uzlaştırma sağlanamadığından bahisle rapor düzenlenmiş ise de; uzlaştırmacının tarafların öncelikle bilinen son adresine gönderdiği davetiyenin iade gelmesi üzerine yukarıda detaylıca açıklandığı üzere bürodan mernis adresine uzlaştırma teklifinin gönderilmesini talep etmesi ve büronun da açıklandığı şekilde tebliğ yapması gerekirken, bir tarafa hiç tebligat yoluna gidilmemesi, diğer tarafa ise adresten taşındığı gerekçesiyle tebliğ evrakının iade olması sonrası, yukarıda detaylıca belirtilen mevzuat hükümleri gereği mernis adresi araştırılmadan ve tebliğ işlemi yapılmadan, uzlaşma sağlanamadığı şeklinde düzenlenen raporun da usulünce tanzim edildiğinden bahsedilemeyeceği, soruşturma aşamasında usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmadan kamu davasının açıldığı gözetilmeksizin, kovuşturma aşamasında da belirtilen eksikliğin giderilmeden ve sanık hakkında uzlaşma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 03/09/2019 gün ve 94660652-105-01-10440-2019-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrak tebliğ kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla dört yönlü kavşakta soldan kavşağa giren katılanın idaresindeki motosiklete çarparak katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebep olduğu olayda, soruşturma aşamasında görevlendirilen uzlaştırmacı tarafından katılanın kolluk ifadesinde bildirdiği 19 Mayıs Mah. 1156 Sok. No: 26/1 Yüreğir Adana adresine uzlaşma teklif formunun gönderildiği, katılanın adresten taşındığı belirtilerek tebligatın iade edildiği, her ne kadar iddianamede katılanın mernis adresinin beyan ettiği son adres ile aynı olduğu belirtilmiş ise de, dosya kapsamından katılanın tebligat tarihindeki mernis adresinin tespit edilemediği, sanığa ise hiç uzlaşma teklifinde bulunulmadığı, 05.08.2017 tarih ve 30145 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliğinin 7, 29. maddeleri ile 7201 sayılı Tebligat Kanununun 10, 21. maddelerindeki düzenlemeler dikkate alındığında, katılanın mernis adresi araştırılarak uzlaşma teklifinin bu adrese gönderilecek tebligat ile gerçekleştirilmesi, yine hiç uzlaşma teklifinde bulunulmadığı anlaşılan sanık açısından da CMK"nın 253, 254. maddeleri ile Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliğinde belirlenen usule göre uzlaşma işlemlerinin yerine getirilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde isabet görülmediğinden;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, Adana 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/05/2019 tarihli ve 2018/485 esas, 2019/398 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 26/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.