
Esas No: 2018/1013
Karar No: 2020/4470
Karar Tarihi: 22.12.2020
Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1013 Esas 2020/4470 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; davalının kooperatifin üyesi olduğunu, 2004 yılı Nisan ayından davacı kooperatifin iflas tarihi olan 2006 Ekim ayına kadar hiç aidat ödemediğini, iflasın açılması ile birlikte aidat ödemeleri ortadan kalkmış ise de, davalının önceye ait aidatlarını ödeme yükümlülüğünün devam ettiğini, 2004 yılından bu yana aylık aidatların 500,00 TL olduğunu ve aylık gecikme faiz oranının %10 olarak tesbit edildiğini ileri sürerek fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla, davalının Nisan 2004 ile Eylül 2006 tarihleri arası aidat toplamı olarak 10.000,00 TL."nin Genel Kurul Kararları gereği aylık % 10 gecikme zammı, yasal faizi, yargılama gideri ve vekalet ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, açılan davayı kabul etmediklerini, taraflar arasında davalı tarafından kooperatif üyeliği nedeni ile davacı kooperatif aleyhine 2004 yılında alacak davası açıldığını, bu davanın ... 2.Asliye Hukuk Mahkemesinde görülerek davanın kabulüne karar verilmiş olduğunu, dava dosyasının şu anda Yargıtayda olduğunu savunarak davanın reddini isitemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının 05/02/2004 tarihinden itibaren toplamda 4.000 TL ödemede bulunduğu, davalı müflis kooperatifin üyesi olup kooperatifin iflasına kadar olan aidat borcundan sorumlu olduğu, dava konusu dönemde davalının ödemesi gereken aidat miktarının kooperatif genel kurul kararlarına göre 24.100,00 TL olarak hesaplanmış olduğu, bu dönemde davalı tarafından ödenen 4.000 TL mahsup edildikten sonra 20.100,00 TL aidat borcunun kaldığı davacı vekilinin geçikmiş faiz talebinden vazgeçtiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 10.000,00 TL"nin dava tarihinden itibaren, 10.100,00 TL"nin ise ıslah tarihi olan 20/02/2004 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 22.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.