Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK’nın 85/1. maddesi gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanık müdafiinin sair temiyz itirazlarının reddine, ancak;
Taksi şoförü olan sanığın olay günü saat 17.30 sıralarında idaresindeki otomobil ile çift yönlü sokakta seyir halindeyken seyir istikametine göre yolun sağından kaplamaya giren 8 yaşındaki mağdura çarpması şeklinde gerçekleşen olayda, kaza tespit tutanağının bulunmadığı, mahkemece olay tarihinden bir yıl sonra yapılan ve sanık ile görgü tanıklarının katılmadığı keşif üzerine alınan bilirkişi raporu ile adli tıp kurumu raporlarında sanığın tali kusurlu bulunduğu, mahkemece tanık beyanları doğrultusunda sanığın ölen ile eşit kusurlu kabul edilerek cezalandırıldığı anlaşılan olayda;
25.09.2014 tarihli bilirkişi raporunda “sanığın işaret ettiğine göre çarpma noktasının kavşağa yakın mesafede olduğu ve yolun orta kesiminde bulunduğu anlaşılmıştır” ibaresine yer verildiği, ancak sanığın böyle bir ifadesi olmamakla birlikte sanığın olay günü alınan kolluk ifadesinde ara sokağa girdikten sonra 30 metre kadar ilerlediği, sokak içerisinde çocukların oyun oynadığını, hızının 5-10 km olduğunu, gidiş yönüne göre yolun sağından park halindeki araçların önünden koşarak çıkan çocuğa aracının ön kısımları ile çarptığını, çarpma ile bir anda frene bastığını, aracın ön kısmında tampon altında çocuğu gördüğünü beyan ettiği, sanığın aracında ön koltukta oturan tanık Nadiye’nin kollukta alınan ifadesinde, sanığın çok yavaş gittiğini, kendisi telefonu ile uğraştığı esnada bir anda çocuğu fark etmesi ile çocuk diye bağırması üzerine mesafe kısa olduğu için çocuğa vurduklarını ve aracın durduğunu, çocuğu aracın altından tam olarak aracın ortasından çıkardıklarını beyan ettiği, mahkemede dinlenen tanık Kubilay’ın ise sanığın hızının fazla olmadığını, çocuğun aracın sol tarafından aniden yola fırladığını, sokak içinde park halinde araç olmadığını, sanığın 5-6 adım önünden yola fırlayan çocuğa fren yaparak çarpmayı engelleyebileceğini, aracın sol ön tampon kısmı ile çarpıp çocuğun aracın altında kaldığını beyan ettiği, mahkemede dinlenen tanık Ali’nin çarpma anını görmediğini çocuğun aracın altında 2-2,5 metre sürüklendiğini gördüğünü beyan ettiği anlaşılmakla; mahkemece çarpma noktasının şüpheye yer bırakmayacak şekilde tespit edilmesi için görgü tanıkları ve sanık hazır edilmek üzere yeniden keşif yapılması, kazalı araçta yolcu olarak bulunan tanık Nadiye ve Ali’ye çocuğun yola çıktığı yerde park halinde araçlar bulunup bulunmadığının sorulması, aracın hasarlı halinin fotoğrafı varsa sanıktan sorulması ve temininden sonra Karayolları Trafik Heyeti veya Üniversitelerin konu ile ilgili bölümlerinde uzman öğretim görevlilerinden oluşturulacak bilirkişi kurulundan rapor alınarak, olayın meydana geliş şekli ve kusur durumu kuşkuya yer bırakmayacak biçimde belirlendikten sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre ise;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 50. maddesinin uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve deliller isabetle değerlendirilip, denetime imkan verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, dosya içeriğine göre; duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir kişilik durumu bulunmayan ve lehe hükümlerin uygulanması talebi de olan sanık hakkında “Cezadan beklenen amacın cezanın para cezası olarak tayini suretiyle sağlamayacağı kanaatiyle” şeklinde yasal olmayan gerekçe ile TCK"nın 50. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 26.11.2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.