Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/16372 Esas 2018/8532 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili; 22/11/2009 tarihinde davalıların işleteni ve sürücüsü oldukları aracın davacının sürücüsü olduğu araca çarpması sonucu davacının yaralandığını, davacının geçici ve sürekli işgöremezliğe uğradığını, ayrıca SGK tarafından karşılanmayan ilaç, röntgen, ulaşım ve refakatçi giderleri gibi tedavi masrafları olduğunu belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 100,00 TL maddi tazminatın ve 50.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davacı vekili; 19/09/2014 tarihli ıslah dilekçesi ile dava değerini 2.042,25 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalılar ... ve ... İthalat İhracat Tekstil San. Tic. A.Ş. vekili; davacının ehliyetsiz araç kullanırken kazaya karıştığını, kazanın meydana gelmesinde de asli kusurlu olduğunu ve davada hükmedilecek tazminatın kazanın nihai sorumlusu olan ..."in sosyo-ekonomik durumuna göre belirlenmesi gerektiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 2.042,25 TL maddi tazminatın ve 10.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 22/11/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilde tekerrüre yer vermeyecek şekilde davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek davacılara ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.

1-6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkartılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup mahkemece maddi tazminat yönünden davacı için 2.042,25 TL tazminata karar verilmiştir. Bu nedenle hükmedilen maddi tazminat yönünden karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalılar vekilinin temyiz isteminin maddi tazminat yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle, bilirkişi raporundaki kusur dağılımının oluşa uygun olması sebebiyle benimsenmesinde ve manevi tazminatın takdirinde BK 47.maddesindeki (TBK"nun 56.md) özel haller dikkate alınarak hak ve nasafet kuralları çerçevesinde karar verilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalılar vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin temyiz itirazlarının (isteminin) reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 478,45 TL kalan onama harcının temyiz eden davalılardan alınmasına 03/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.