Günü : 19.10.2004

Sayısı : 934-785 

Taraflar arasındaki “kıdem, ihbar tazminatı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 2. İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 7.5.2003 gün ve 2002/636 E, 2003/596 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 20.1.2004 gün ve 2003/11153 E, 2004/457 K. sayılı ilamı ile,

(...Davacılar vekili davacıların miras bırakanı Yücel Kılıç"ın davalının çeşitli şantiyelerinde 1.7.1988-20.8.1999 tarihleri arasında çalıştığını, iş bitimi iş akdinin feshedildiği halde kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık ücretli izin alacaklarının ödenmediğini belirterek davalıdan tahsilini talep etmiştir.

Davalı, davacıların murisinin şirketin Ilgın Şantiyesinde Şantiye Şefi olarak çalıştığı ve muhasebeden sorumlu olduğu sırada almış olduğu iş avansının hesabını veremediği, bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte diğer işçilik alacaklarının ödenmediğini ayrıca alınan iş avansının bu alacaklardan fazla olduğundan gerektiğinde takas ve mahsubunu, bu şekilde davanın reddini istemiştir.

Mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Dosyadaki bilgi ve belgeler ile davalı tarafından dosyaya sunulan 1997-1998 yıllarına ait "günlük kasa föyü" adlı belgelerde davacıların murisinin adının ve imzasının bulunduğu iddia edilmiş olduğu dikkate alındığında, davalının iş avansı ile ilgili tüm kayıt ve belgelerinin celbedilerek üzerinde uzman bilirkişi yardımı ile inceleme yaptırılmalıdır. Daha sonra alınacak bu raporun takas, mahsup talebi ile birlikte bir değerlendirmeye tabi tutularak sonuca göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir...)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir. 

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili 

HUKUK GENEL KURULU KARARI  

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 30.03.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.