Mala zarar verme - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/17319 Esas 2020/19422 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1- Sanık hakkında mala zarar verme eylemine ilişkin verilen kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, karar tarihi itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanun"un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ...’in tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Sanık hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararına yönelik temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdanı kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
Müşteki ...’ın karar tarihinden sonra 25/02/2015 tarihli dilekçesi ile şikayetçi olmadığını beyan etmesi ve sanığın da 26/03/2015 tarihli dilekçesi ile şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiği yönünde beyanda bulunduğunun anlaşılması karşısında, takibi şikayete bağlı TCK"nın 125/1. maddesinde düzenlenen hakaret suçunun kovuşturma şartı olan "şikayet" koşulunun gerçekleşmemesi nedeniyle, TCK"nın 131/1, 73/4, CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının düşmesine karar verilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ...’in temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görülmekle tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, şikayetten vazgeçme nedeni ile sanık hakkında açılan kamu davasının TCK’nın 73. ve CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE 10/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.