Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/8855 Esas 2020/161 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında daha önce verilen erteli ilamın kesinleştiği, denetim süresi içinde kendisine yüklenen yükümlülüklere uymayan sanık hakkında verilen erteli ilamın ele alınarak işlem yapılması için ihbarda bulunulduğunun ve mahkemece verilen 27.10.2015 tarihli kararın temyiz konusu edildiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 51/1. maddesi gereğince ertelenen cezanın aynı Kanun’un 51/7. maddesi gereğince denetim süresi içinde sanığın kendisine yüklenen yükümlülüklere uymaması nedeniyle ele alınıp kısmen veya tamamen infazına dair verilen kararın, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca infaz aşamasında verilen kararların itiraz yasa yoluna tabi olduğu belirtildiğinden, itiraz mercii tarafından karar verilmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE,
II-Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanık hakkında 25.11.2014 tarihli karar ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği ve CMK’nın 232/8-c maddesi uyarınca sanığa bir aylık süre içerisinde gündelik hayatta bazı kurallara uymanın önemini anlatacak bir adet kitap okuması şeklinde yükümlülük yüklendiği, sanığın denetim süresi içerisinde denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması sebebiyle CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca 27.10.2015 tarihli karar ile hükmün açıklandığı, mahkemece sanıktan öngörülen yükümlülüğe neden uymadığının sorulmadığı, sanığın ise temyiz dilekçesinde hakkında evden uzaklaştırılma kararı verildiğinden tebligatların kendisine ulaşmadığını belirttiği, Giresun Denetimli Serbestlik Müdürlüğü tarafından sanığın duruşmada bildirdiği en son adresine yapılan tebligatın iade edilmesi üzerine mernis adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi uyarınca tebligat yapıldığı, sanığın bildirdiği en son adresin aynı zamanda katılanın kovuşturma aşamasında bildirdiği en son adresi olduğu, UYAP üzerinden yapılan sorgulamada ise katılan ile sanığın annesinin yerleşim yeri adreslerinin aynı olduğunun görüldüğü, sanığın annesi ile katılanın beyanlarına göre de sanık hakkında evden uzaklaştırılması
yönünde karar alındığının anlaşılması karşısında, sanığın Giresun Denetimli Serbestlik Müdürlüğü’nün hakkındaki yükümlülüğe ilişkin çağrı yazılarının tebliğ tarihlerinde ikamet ettiği adresin gerçekte neresi olduğunun araştırılarak, bu adrese/adreslere ilişkin hakkında verilen uzaklaştırma kararının bulunup bulunmadığının tespitinden sonra, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 07.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.