MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10.09.2015 tarih ve 2015/217-2015/371 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ile davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, görevi nedeniyle tarafına 375 sayılı KHK"nın 28. maddesi uyarınca ek tazminat tahakkuk ettiğini, 27.04.1993 taihinde davalı bankanın tazminatın ödenmesini talep ettiğinde yaş haddinden emeklilikte alınabileceğinin belirtildiğini, bu şartın kalkması üzerine tekrar başvurduğunda 31.12.1994 tarihine kadar başvurusu olmadığı bildirilerek olumsuz cevap verildiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 4.000 TL"nin 11.02.1994 tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı definde bulunmuş, süresinde başvurulmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, tazminat alacağının davacıya ödendiğine dair bir kayda rastlanmadığı, davalı taraf yemin teklifinde bulunmayacağını bildirmiş olmakla davalı yedinde bulunan davacıya ait tazminat alacağının davalı tarafından ödendiğinin ispatlanamadığı, davacının talebi tazminat alacağının tahakkuk tarihi olan 11.02.1994 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline yönelik olup davacı tarafça bu yöndeki talebin açıkça değiştirilip ıslah edilmediği gerekçesiyle davanın kabulüne, eski para cinsinden toplam 4.025,664 TL"nin 11/02/1994 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, bu miktarın, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL olduğu, dava dilekçesinde 4.000,00 TL"nin davalıdan tahsilinin talep edildiği, mahkemece davanın kısmen kabulü ile eski para cinsinden 4.025,664 TL"nin tahsiline karar verildiği anlaşılmıştır. Bu itibarla, mahkemece karar verilen miktarın yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği hususları nazara alınarak davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
2- Davacının temyiz itirazlarının incelenmesinde ise, dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacının tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 02.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.