Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/16531 Esas 2018/8433 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen hüküm davalı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar, davalı sürücünün 24/05/2009 tarihinde davacının aracına çarparak yaralamalı trafik kazasına sebep olduğunu, davalı sürücünün kusurlu olduğunu, davacının aracının hasarlandığını ve yaklaşık 6 ay kadar tamirde kaldığını, aracın tamirde kaldığı süre içindeki zararının yaklaşık 5.000,00 TL olduğunu, ayrıca oğlu ... kazada yaralandığını ve kolunun kırıldığını, bu nedenle manevi zarara uğradığını beyanla şimdilik 5.000,00 TL maddi ve 10.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunarak feragat nedeniyle davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; iddia, savunma, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davacının maddi tazminat davasının kısmen kabulü ile bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre 1.500,00 TL maddi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla isteğin reddine, olay tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine, davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile takdiren 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla isteğin reddine, olay tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

1-Davalı vekilinin maddi tazminata ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6100 sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Mahkemece 1.500,00 TL maddi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Temyize konu maddi tazminata ilişkin karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden temyiz eden davalı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle manevi tazminatın takdirinde TBK"nun 56 (eski BK 47) maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nasafet kuralları çerçevesinde karar verilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin maddi tazminata ilişkin temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün miktar itibariyle kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 230,00 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 02/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.