Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1760 Esas 2019/10866 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1760
Karar No: 2019/10866
Karar Tarihi: 14.11.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1760 Esas 2019/10866 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Sanık müdafii ve katılanlar vekili kararı temyiz etti. Yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaate göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiği ve katılanlar vekilinin cezanın az olduğuna ilişkin temyiz itirazları reddedildi. Ancak, kararda kanuna aykırı davranıldığı tespit edildi ve hüküm bu sebepten dolayı bozuldu. CMK\"nın \"Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar\" başlıklı 230. maddesi uyarınca cezanın ertelenmesi veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine ilişkin dayanakların açıkça gösterilmesi gerektiği belirtilerek, TCK'nın 50. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan hüküm kurulması nedeniyle hüküm bozuldu. Kanuna aykırı davranıldığı tespit edildiğinden karar bozuldu ve hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK\"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak bozul

12. Ceza Dairesi 2018/1760 E. , 2019/10866 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 51/1-3, 53/6. maddeleri
uyarınca mahkumiyet
Temyiz Edenler : Sanık müdafii, katılanlar vekili

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine, katılanlar vekilinin ise cezanın az olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 51. maddesi hükmüne göre ertelenmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesinin düzenlendiği TCK"nın 50. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.