MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından başlatılan ilamlı icra takibinde; borçlu vekilinin takibe dayanak ilamın bölünerek ayrı ayrı takibe konu edilemeyeceğini belirterek takip dosyalarının birleştirilmesini talep ettiği, mahkemece şikayetin reddine karar verildiği, borçlu vekilinin istinaf talebi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince, HMK"nun 168. maddesi uyarınca istinaf başvurusunun reddine kesin olarak karar verildiği, borçlu vekilinin temyiz talebinin Bölge Adliye Mahkemesince reddi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesi ek kararına karşı borçlu yanca temyiz talebinde bulunulduğu görülmüştür.
Borçlu vekilinin ek karara yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
02/03/2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun"un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK"nun 363/1. maddesi ile aynı Kanunun bazı maddelerinde (m. 134/4, m. 97/5, m. 36/5 gibi), istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayılmıştır. İcra mahkemesi kararlarından hangilerinin temyiz olunabileceği özel hükümlerle ve genel olarak da İİK"nun 363. maddesinde birer birer açıklanıp gösterilmiştir. Bunların dışında kalan mahkeme kararları kesindir.
Somut olayda Bölge Adliye Mahkemesinin, istinaf başvurusunun reddine ilişkin vermiş olduğu karar, HMK ‘nun 168. maddesi gerekçe gösterilerek kesin olarak verilmişse de borçlunun birincil talebinin ilamın bölünmezliği şikayeti olup, bu şikayetin istinaf ve temyiz yolunun açık olduğu tartışmasızdır. Öte yandan ortada yargılamayı gerçekleştiren mahkemelerce verilen birleştirme (veya talebin reddi) kararı olmadığı gibi, şikayet konusunun miktar olarak kesinlik sınırı altında olan ya da İİK"da kesin olarak sayılan kararlardan olmadığı görülmekle, kanun yoluna başvurulabilecek kararlardan olup Bölge Adliye Mahkemesinin hukuki tanısı ve gerekçesi yerinde değildir.
Buna göre, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi"nin 13/05/2019 tarih ve 2018/2676 E.-2019/616 K. sayılı temyiz talebinin reddine dair ek kararının kaldırılmasına oybirliği ile karar verildikten sonra, temyiz incelemesine geçilmekle;
Bölge Adliye Mahkemesince şikayetçinin istinaf başvurusunun esasının incelenmesi gerekirken, yazılı şekilde istinaf başvurusunun reddine dair verilen Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi"nin 13/05/2019 tarih ve 2018/2676 E.-2019/616 K. sayılı kararının yukarıda yazılı nedenlerle 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK"nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK"nun 371. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, HMK"nun 373/2. maddesi gereğince dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 10/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.