Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/9978 Esas 2017/9888 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9978
Karar No: 2017/9888
Karar Tarihi: 04.07.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/9978 Esas 2017/9888 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, mağdurun şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle mağdur sanığa ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Sanıklardan biri hakkındaki adli para cezası, geçici bir kanun maddesi gereği kesin olmuştur ve temyiz itirazı reddedilmiştir. Diğer sanık hakkındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir, ancak savunma hakkı kısıtlanmıştır ve cezasının hesaplanması yanlış yapılmıştır. Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle sanığın hukuki durumu yeniden değerlendirilmelidir. Kararın neden olduğu sebeplerden dolayı karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 317. maddesi
- 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi
- 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde
- 5271 sayılı CMK’nin 196/2. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c-son maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi
- TCK’nin 63. maddesi

3. Ceza Dairesi 2016/9978 E. , 2017/9888 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık ... hakkında mağdur sanık ...’yi yaralama suçundan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mağdur sanık ...’nin şikayetinden vazgeçtiği, bu nedenle hükmü temyiz yetkisi bulunmadığı anlaşılmakla, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 317. maddesi uyarınca temyiz isteğinin REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında ...’yi yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanununun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan sanığın temyiz itirazlarının 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
3) Sanık ... hakkında ...’i yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
a) Sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c-son maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece alınması gerektiği gözetilmeyerek, savunmasının talimat yoluyla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine aykırı davranılması,
b) İddianamede talep edilmediği halde, sanığa 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin sanık aleyhine uygulanmasına karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
c) Sanığın gözaltında kaldığı sürelerin TCK’nin 63. maddesi gereğince cezasından mahsubuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; 04.07.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.