Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Hakaret, kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit, görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal
Hükümler : 1- Sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret suçundan dolayı TCK’nın 125/1, 125/4, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret suçundan dolayı TCK’nın 125/1, 129/1. maddeleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına
3- Sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit, görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından dolayı CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Sanığın katılan ...’e yönelik hakaret suçundan mahkumiyetine, sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit, görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından sanığın beraatine ilişkin hükümler, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Duruşmanın 13.01.2015 tarihli 1. oturumunda vekili ile beraber hazır bulunan ve sanıktan şikayetçi olduğunu beyan edip, sanık müdafiinden de sorularak, davaya katılmasına karar verilen mağdur ...’in yasal haklarının hatırlatılmasından sonra mağdurla ilgili olarak duruşma zaptına yazılan “Müşteki haklarını anladığını, davaya katılmak istemediğini, sanıktan şikayetçi olduğunu beyan etti.” cümlesindeki “davaya katılmak istemediğini” ibarelerinin sehven yazıldığı kabul edilerek yapılan incelemede:
A) Sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanun"un 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanun"un yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL dahil) adli para cezalarının 5320 sayılı Kanun"un Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla; sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret suçundan dolayı 12.05.2016 tarihinde doğrudan hükmedilen 1740 TL"den ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
B) Sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit, görüntü veya seslerin ifşa edilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçların sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılanlar vekilinin eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, sübuta, yasal unsurları oluşan suçlardan dolayı beraat kararı verilmesinin isabetsiz olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
C) Sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5560 sayılı Kanun"un 24. maddesi ile değişik CMK"nın 253/1-a madde, fıkra ve bendi gereğince uzlaşma kapsamında olan hakaret suçundan dolayı soruşturma evresinde CMK"nın 253. maddesi uyarınca sanıkla şikayetçi Nezih arasında uzlaştırma işlemleri gerçekleştirilmeden dava açıldığı, kovuşturma evresinde de aynı Kanun"un 254. maddesi uyarınca bu eksikliğin giderilmediği anlaşılmakla, mahkemece CMK"nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümleri uygulanmak suretiyle sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, uzlaştırma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre de:
Hakaret suçunun haksız bir fiile tepki olarak işlenmesi nedeniyle ceza vermekten vazgeçilmesi halinde temel cezaya hükmetmeden TCK’nın 129/1 ile CMK"nın 223/4-d madde ve fıkraları gereğince doğrudan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, TCK’nın 125/1. madde ve fıkrası gereğince adli para cezasına hükmedildikten sonra TCK’nın 129/1. madde ve fıkrası gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmek suretiyle çelişkili hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 13.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.