MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Resmi belgede sahtecilik suçundan verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bend halinde sayılan hususlar, aynı Kanun"un 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur." şeklindeki yasal düzenlemeler, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, suç kastındaki yoğunluk, suç konusunun önem ve değeri, eylem sayısı, suça konu belge adedinin fazla oluşu, meydana gelen zararın ağırlığı gözetilerek ilgili kanun maddesindeki hapis cezası ile zincirleme suç nedeniyle yapılacak artırımda alt ve üst sınırlar arasında takdir hakkının kullanılması gerekirken yazılı şekilde temel cezanın ve TCK"nın 43/1 maddesine göre yapılan artırımın alt sınırdan belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmesi, suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve takdiri indirim yapılırken hesap hatası yapılmak suretiyle 3 yıl 1 ay 15 gün yerine 2 yıl 13 ay 15 gün şeklinde eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiin temyiz itirazlarının reddiyle eleştirilen hususlar dışında usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
Zimmet suçundan verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
16/08/2011 tarihinde başlayan soruşturmadan önce idari inceleme aşamasında ilk tespitle belirlenen ve sanığa bildirilen zimmet miktarının 10/08/2011 tarihinde ödenmesi, idari incelemenin devamı sırasında sonradan belirlenen zimmet miktarının bildirilmesi üzerine 18/08/2011 tarihinde bu miktarın da ödenmesi, kovuşturma aşamasında bilirkişi heyetinin belirlediği zimmet miktarına göre fazlalığın da hükümden önce sanık tarafından iade edilmesi karşısında sanığın ödeme iradesinin soruşturma başlamadan önceye yönelik olduğu kabul edilerek hakkında TCK"nın 248/1. maddesi ile uygulama yapılması yerine 248/2. maddesinin tatbiki suretiyle fazla ceza tayini,
Mahkemece zimmet miktarı olarak kabul edilen 4.245,00 TL"nin son suç tarihi olan 2011 yılı itibarı ile ekonomik koşullar ve paranın alım gücü nazara alındığında değerinin azlığı karşısında TCK"nın 249/1. maddesi uygulanarak cezada indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının Resmi Gazetenin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 07/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.