Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/4, 50/6, 53/6,63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması ve sanık hakkında TCK"nın 85/1, 62 maddeleri gereğince belirlenen 2 yıl 1 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, tam gün sayısının 760 gün yerine 755 gün olarak hesaplanması sebebiyle, sonuç para cezasının 15.200 TL yerine 15.100 TL olarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin asgari hadden uzaklaşılarak ceza tayin edilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna, teşdit gerekçesinin hükümde gösterilmemiş olduğuna, sanığın pişmanlığı ve ölen yakınlarının şikayetçi olmaması nedenleriyle CMK"nın 231. ve ve TCK"nın 51. maddelerinin uygulanması gerektiğine ve yasal olmayan nedenlerle uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceğinin düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgileri incelendiğinde B1, sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken yargılamaya konu kazayı idaresindeki kamyonet ile ile yaptığı ve B1 sınıf sürücü belgesi ile kamyonet türünden araçların kullanılmasının mümkün olmadığı göz önüne alındığında, sanık hakkında TCK"nın 53/6. maddesi gereğince sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi;
2-Ölenin eşi ve çocuklarının alınan beyanlarında sanıktan şikayetçi olmaklarını beyan etmeleri ve haklarında katılma kararı da verilmemesi karşısında, katılanlar lehine vekalet ücreti takdir edilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususların, aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasından vekalet ücretine ve sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin paragrafların çıkartılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.